Paardenetc Blog

Terug

0 Een kijkje bij Stichting Ponyopvang Second Chance

 

Second Chance is het goede doel van deze maand (mei). Al bijna 10 jaar vangen zij paarden en pony’s op die niet meer gewenst zijn, bij de slacht worden afgeleverd, verwaarloosd worden enz. Zij bieden de hulp die nodig is en na herstel, worden deze paarden en pony's indien mogelijk, herplaatst. Er gebeurd veel bij een stichting, heftige maar ook mooie dingen maken zij mee. In dit blog vertellen zij hier het e.e.a. over.

 

 

 

Yvonne van Stichting Ponyopvang Second Chance

Wij hebben in de loop der jaren al veel paarden en pony’s opgevangen, opgeknapt en ze een second chance kunnen bieden. De oorzaken van verwaarlozing zijn heel verschillend. Sommige gevallen zijn overmacht, andere pure pech maar ook gevallen van hoe kun je en waarom?! komen helaas voor.

Als je een dier hebt, moet je de intensie hebben om er zo goed mogelijk voor te zorgen. Mocht er een moment komen dat dit niet meer gaat, schakel dan (op tijd) hulp in. Er zijn voldoende instanties, mensen en misschien buren die je kunnen helpen maar ga niet af zitten wachten, daar is geen één dier mee geholpen. Sterker nog het gaat van kwaad tot erger en op een bepaald moment is het te laat. Zo ook voor een aantal pony’s die wij geprobeerd hebben te redden.

 

Yvonne met de pony waar het allemaal mee begon...

 

 

 

 

Beauty

Dat is het zwarte paard, afgebeeld op de bovenste foto. Ze werd op Marktplaats te koop aangeboden en op de verkoop foto zag ze er nog redelijk uit. Toen we bij haar gingen kijken bleek de foto een aantal jaar eerder genomen te zijn. Ze stond in Friesland ergens achterin een weiland verstopt waar niemand haar kon zien en was vel over been. We konden haar natuurlijk niet laten staan, dus hebben we haar meegenomen naar de opvang. Ze bleek grote moeite te hebben met eten want ze moest nodig naar de tandarts, iets wat heel gemakkelijk opgelost dan al verholpen had kunnen worden.

Deze verwaarlozing kwam puur voort uit onkunde, de eigenaren wisten weinig van paarden en achteraf gezien wisten ze niet waar ze aan waren begonnen. Hoeveel een paard kost per maand, dat hij altijd zorg nodig heeft en wat voor zorg het nodig heeft. Zoals minstens één keer per jaar naar de tandarts. Helaas zien wij deze gevallen vaker voorbij komen. Men is te impulsief en weten niet waar ze aan beginnen. De meeste mensen hebben de beste bedoelingen maar de uitvoering laat helaas te wensen over. Een dier is hier tot overmaat van ramp, altijd de dupe van.

 

Bezint eer ge begint!

 

 

 

Blesje

Deze pony stond op een luxe pensionstal waar het prima voor elkaar was. Dit bleek helaas voor Blesje niet het geval te zijn en daar kwamen we als snel achter. Ze stond ergens verstopt in een donkere stal achteraf, ze zag er verschrikkelijk uit. Er zat geen grammetje vet meer aan en al haar ribben en botten waren duidelijk zichtbaar. De eigenaar vertelde vol trots dat zijn zoontje nog elke avond op de pony reed en super braaf was. Hij wilde er echter graag vanaf en we konden zelfs het tuig meekrijgen…

Natuurlijk hebben we dit gratenpakhuis meteen meegenomen. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt om te kijken of de pony nog overeind stond zo verzwakt was ze. Zodra we thuis waren hebben wij gelijk de dierenarts laten komen en die zei dat we haar moesten laten inslapen.

We besloten het toch te proberen omdat we haar zó graag een tweede kans wilden geven. Ze heeft helaas maar twee weken mogen genieten van eten en aandacht, we hebben haar alsnog in moeten laten slapen als gevolg van een zware koliek aanval.

 

Waarom doe je en hoe kan je een dier dit aan doen, ben je het dan wel waard om een dier te hebben…  

 

 

 

 

Fyanne

Deze pony had een eigenaar die helaas niet mee wilde werken. Ze stond op een pensionstal en was in het bezit van de eigenaar. Ze stond al enige tijd op drie benen in een weiland en de eigenaar wilde er geen dierenarts bij halen. Een aantal pensionklanten kregen op den duur medelijden en lieten uiteindelijk (onder protest van de eigenaar) toch een dierenarts komen. Deze dacht aan een mogelijke breuk en er waren foto’s nodig om het zeker te weten. De eigenaar wilde dit niet en een paar dagen later bleek het om een enorme hoefzweer te gaan. Er mocht echter geen hoefsmid voor de pony gebeld worden. Op een avond wilde één van de pensionklanten Fyanne op stal zetten maar de hoef was ondertussen zo erg aangetast, dat een deel achterbleef in de blubber. Er was dus sprake van (gedeeltelijke) ontschoening.  

Het was voor de paar pensionklanten, die het lot van Fyanne wél aantrokken, enorm frustrerend om te zien hoe dat arme dier onnodig veel pijn moest lijden. Echter durfden zij de dierenbescherming niet te bellen, de kans was groot dat ze dan een andere stal voor hun eigen paarden moesten zoeken. Op een gegeven moment lag ze in haar stal en leek het alsof ze het had opgegeven. De eigenaar werd er bij geroepen en die gaf aan dat hij haar de week er op naar de slager zou brengen. Het was niet leuk, maar alles liever, dan haar laten lijden. Echter was ze drie weken later nog niet uit haar lijden verlost. Ze was in die tussentijd ook erg mager geworden. Gelukkig is het uiteindelijk gelukt haar daar weg te halen en is ze via, via, bij onze opvang terecht gekomen. Daar heeft ze nog vele jaren met haar bejaarde vriendje Congo van de weide kunnen genieten. Ze is uiteindelijk 30 jaar geworden.

 

Een paard onnodig laten lijden, welke eigenaar doet dat?!

 

 

 

 

Schakel hulp in

Waarom gebeuren deze dingen en dat in anno 2018. Dat zou toch eigenlijk allang niet meer voor moeten komen. Onze ervaring leert dat mensen te snel een paard of pony aanschaffen en er niet bij stil staan wat de kosten zijn en dat je er altijd voor moet zorgen, ook in mindere tijden. Het gaat om het aanschaffen van een dier, een leven wezen, daarbij komt verantwoordelijkheid kijken. Logisch toch!

Als we vóór het aanschaffen van een dier, ons eerst eens bezinnen, zullen er veel minder gevallen als bovenstaande opduiken. Want vaak is de oorzaak onwetendheid. Dan moeten de aantallen van verwaarlozing toch drastische naar beneden gaan?

 

Een aantal maanden geleden hebben we een 24 jarige merrie van de slacht gered, zo gezond als een vis. De eigenaar wilde haar niet meer hebben. Stond ze in de weg? Had hij niets meer aan haar? Waarschijnlijk koste haar pensioen te veel. Ze staat nu dankbaar te genieten van elke dag die ze heeft, met haar vriendjes in de weide, zo kan het toch ook?! Soms moeten we een beetje meer moeite doen om onze trouwe viervoeter elders onder te brengen en niet kiezen voor de makkelijke weg.

 

Zijn we dat niet aan ze verplicht?

 

 

 

Adopteer!

Wij vinden dat paarden en pony’s met voldoende levenskwaliteit niet ingeslapen, of bij de slager, gedumpt hoeven te worden. Ze kunnen ook nog prima als gezelschapspaard worden ingezet ook al zijn ze wat op leeftijd. Als je een paard of pony zelf niet meer kunt houden, zoek er dan een ander plekje voor. Neem contact op met een stichting en vraag wat zij voor je kunnen doen.

Andersom ook, zoek je een gezelschapspony/paard? Kijk dan eens bij een stichting, daar staan er genoeg die net zoeken wat jij ze kunt bieden. Ze zijn je onwijs dankbaar én zo help je ruimte te maken bij een stichting, kunnen zij weer andere dieren helpen.

 

Daarom: ADOPTEER!!

 

Wij hebben een weiland vol oudjes, allemaal gered maar die nu staan te genieten en dát geeft een heel voldaan gevoel!

 

    

 

 

Wat vind jij over dit artikel en dit onderwerp?
Praat mee en laat gerust een reactie achter!

 

Yvonne van Stichting Ponyopvang Second Chance te Ermelo.